Veeteler Kurt Sannen pleit ervoor om een boerderij zo economisch krachtig te maken dat het door om het even wie kan worden overgenomen, niet alleen door iemand van de familie. Veel landbouwbedrijven draaien nog te veel op onbetaalde familiale arbeid, wat leidt tot een onhoudbare en fragiele financiële situatie. Een landbouwbedrijf is en blijft een bedrijf. De zoektocht naar hoe landbouw en natuur elkaar kunnen versterken: dat staat centraal in het verdienmodel van het Bolhuis. Voor Kurt Sannen zijn agroecologie en samenwerking de sleutels tot succes.
Zo neemt hij groenteafval af van een witloofboer, recupereert hij maaisel bij het onderhoud van een boomgaard en begrazen zijn runderen en schapen het natuurgebied Dassenaarde. Zo overspant de natuurboerderij 120 ha waarvan 100 ha in eigendom van Natuurpunt en het Agentschap voor Natuur en Bos. Het Bolhuis kweekt daarom enkel oude lokale rassen koeien en schapen, voornamelijk Kempische runderen en Ardense Voskoppen, de ideale grazers om in ruwe omstandigheden natuurweides te beheren en beschermen. Het droge natuurgras vult Sannen aan met zelf geteelde grasklaver en luzerne op de eigen percelen. Zo is het bedrijfsmodel aangepast aan wat het natuurgebied in de aanbieding heeft en bereikt Sannen volledige voederautonomie. In ruil voor het grondgebruik beantwoordt het Bolhuis aan de ecologische beheersnoden van Natuurpunt. Volgens Kurt Sannen, die ook als zelfstandig consultant advies verleent aan lokale overheden, landbouwers en havenbesturen, wordt zo’n ‘meerlagig’ landschap, een landschap gekenmerkt door de combinatie en verweving van verschillende types grondgebruik, nog onvoldoende getest in Vlaanderen. Het Bolhuis toont dat natuurbeheer, klimaatadaptie, landbouw, en zelfs recreatie één integraal en rendabel verhaal kunnen vormen.